St. Barbara is een heilige die door veel Rooms-Katholieke begraafplaatsen tot patrones is verkozen. Rond haar persoon zijn ontelbare legendes ontstaan.

Het is tamelijk zeker dat zij omstreeks de derde en vierde eeuw gewoond heeft in Nicomedië in Klein-Azië. Haar heidense vader, Dioscurus, sloot haar op in een toren om haar te vrijwaren van de vele jongemannen die naar haar hand dongen. Ook liet hij een badhuis voor haar bouwen, zodat ze geen gebruik hoefde te maken van de openbare baden. Dit badhuis bevatte oorspronkelijk twee ramen, maar op verzoek van Barbara werden het er drie. Zij had zich in het geheim tot het christendom bekeerd en wilde op deze manier de heilige Drievuldigheid eren. Toen haar vader haar bekering bemerkte onthoofdde hij haar, maar werd daarop zelf door de bliksem dodelijk getroffen. Op beeltenissen is St. Barbara vaak afgebeeld met een toren met drie ramen en een martelaarspalm. Dat is onder andere het geval bij het beeld van St. Barbara dat in de nis boven de toegangsdeuren van de kapel te vinden is. Er zijn verder afbeeldingen van St. Barbara waarop zij een zwaard in haar rechterhand houdt.

Waarom juist de heilige Barbara zo vaak als patroonheilige van begraafplaatsen werd uitverkoren is uit dit verhaal, of deze legende niet goed te verklaren. Dat St. Barbara ook nogal eens afgebeeld is met een kelk en een hostie zou kunnen verwijzen naar de bijstand aan stervenden.

De Rooms-Katholieke kerk eert St. Barbara jaarlijks op 4 december.